We leven in tijden van versnelling – Hartmut Rosa, we denderen door, en tegelijk hebben we een diep verlangen om rust te vinden, niet alleen voor een kort moment, maar tot onze ziel rust vind in God -Augustinus. Hoe kunnen we rust vinden in het ritme van ons leven? Is er eigenlijk wel een ritme te ontdekken in ons leven? Grote en trage vragen waar mensen voor ons en om ons heen veel wijsheid in hebben opgedaan.
Je zou 4 ritmes kunnen onderscheiden. Misschien wel meer of andere dan ik nu naar voren breng, dat hoor ik graag.
Wat is het ritme van je dag? Begint deze als de zon op komt of de wekker gaat? Begint het met middernacht als onze datum wisselt en je de nachtrust hebt gevonden? Of in de avond als de zon ondergaat en de rust langzamerhand gaat komen? Het idee dat de dag begint met rust is een mooi perspectief, het betekent leven vanuit rust, om zo klaar te zijn voor wat komen gaat als het licht op komt. Het patroon van de dag in Genisis 1 schetst dit mooi 'het werd avond en het werd morgen'. Dit is zo'n ander perspectief op een dag als het patroon van een dag die begint als de wekker gaat.
In kloosters is het leven om getijdengebeden gevormd. Vaste momenten op de dag waarop het tijd is voor gebed. Waarop je uit je dagelijkse werk en bezigheden stapt en je naar de Kapel gaat om samen te bidden. Een ritme wat je leven vormt omdat je elke keer weer opgeroepen wordt tot het stoppen van je normale bezigheden en je te richten op God.
Ook gedurende de week ontdek je een ritme: dagen om te werken of te studeren, tijd om op adem te komen, tijd voor vrienden en familie, tijd voor een viering, tijd om naar buiten te gaan. Hoe ziet jouw dag van rust er uit? Waar kom jij van op adem? Het kan ook een moment zijn om te reflecteren op je week en vooruit te blikken naar wat komen gaat.
In de christelijke traditie is zondag meer dan een dag van rust, het is een dag waarin we uitgenodigd worden om ons vierend met anderen onder te dompelen in reflectie over de plek van God in ons leven en onze plek in de wereld. Hiermee is het een dag van herstel, een dag van opstaan, een dag die nieuw leven geeft.
Als je buiten loopt ontdek je al snel het seizoen wat er aan komt: dreigende wolken, een heldere lucht, het wordt al wat warmer of het begint vroeg donker te worden. Leven met het ritme van seizoenen kan je leven vertragen in de winter en weer wat versnellen in de zomer.
Tegelijk is hier ook het ritme van het kerkelijk of liturgisch jaar dat start als de dagen korter worden met Advent, een tijd van verwachting en door de Kerstperiode en Epifanie overgaat in een gewone tijd van leven richting de Vastentijd en Pasen. Je kunt heel bewust dit ritme van het jaar gaan ervaren en elk jaar dat je dit doet zul je nieuwe dingen ontdekken.
Je ontwikkelt je als mens in de buik van je moeder, je wordt geboren, kwetsbaar en klein, je groeit op, ontdekt de wereld stukje bij beetje. Je ontdekt de mooie en moeilijke dingen van het leven, je leven raakt in versnelling door de veelheid die op je af komt, je raakt gewond en herstelt weer, je houdt je littekens en wordt wijzer. Je merkt dat je leven trager wordt, je neemt afscheid van mensen om je heen, je geniet van de kleine dingen tot je je adem uitblaast. Ook in je leven heb je seizoenen zowel in een grote lijn als in herhaalde seizoenen die lichter of donkerder zijn. Je biografie, je eigen levensverhaal is hierin de basis, en tegelijk ontdek je dan de vraag: hoe kijk ik naar mijn levensverhaal, kan ik het ook anders schrijven?