’s Ochtends vroeg, voor dag en dauw je bed uit, een stuk lopen, tot je bij een plek komt waar je vogels hoopt te ontdekken. Je gaat zitten in alle stilte, je warmt je handen eens goed op en je pakt je verrekijker. Je kijkt en wacht, je wacht en […]
Blog
87 posts
Maandagochtend, een heerlijke vakantieweek in de bossen van Bennekom achter me. Vol goede moed rommel ik een ochtendje. De was doen, de tassen leegpakken en ook mijn bureau opruimen. Stapels verzamel ik daar. Ik blader door aantekeningen van Zoom meetings, zet boeken in de kast en blader door de stapel […]
Een nieuwe baan betekent nieuwe routines zoeken. Na jaren veel avonden gewerkt te hebben en vaak in de ochtenden rustig opstarten is mijn dagritme nu omgegooid. Twee of drie dagen per week sta ik vroeg op om de trein van half 7 te nemen naar Amsterdam. Een hele omschakeling, avondmens […]
Induffelen, een woord wat ik nooit gebruik en waar ik als ik het lees toch allerlei beelden bij heb. Buiten stormt het. Induffelen. Een warme trui, een dikke sjaal, ter bescherming tegen de kou. Het zit lekker, is warm en ik heb bewegingsvrijheid. Gedachten die opkomen bij het lezen van […]
Stilte is Gods eerste taal
al het andere is een slechte vertaling daarvan.
Om die taal te kunnen horen,
moeten we leren om stil te zijn en te rusten in God.
Thomas Keating
Deze zomer in New York. Een rondvaart rond Manhattan in de hitte. Indrukwekkende tour rond de stad. En natuurlijk het Vrijheidsbeeld. Groot, indrukwekkend, toeristisch. Dus hier een andere beeld vanuit het High Line Park. De moeder van de ballingen heet je welkom, wijst je naar vrijheid. Welke vrijheid? Is vrijheid […]
Een beker koffie van thuis op tafel, pen en papier in de aanslag, in de collegebanken. Omvorming. Heilige woede. Dat kan niet anders dan dwars door me heen gaan. Niet alleen door mij, door alle mensen voor mij, naast mij en na mij die door verandering, metanoia heen gaan. Omvorming gaat een leven lang door.
Maria doet totaal ongepast precies dat wat in haar op komt. Al haar schaamte werpt Maria van zich af. Kwetsbaar en open schenkt ze in haar eigen huis olie over de voeten van Jezus. Zacht droogt ze met haar haren de voeten van Jezus af. Ze trekt zich niets aan van haar zus en broer en de andere gasten. Ze is thuis! De geur van olie trekt in de voeten van Jezus, in haar haren en langzamerhand door het hele huis, boven de heerlijke etensgeuren uit.
Van de week kwam Etty Hillesum op verschillende manieren op mijn pad. Het verstoorde leven wat al lang op verder lezen ligt te wachten. En daar nog wel even zal blijven liggen. Een lezing over ‘de wijdere liefde’ van Etty in de Nacht van de Mystiek en een meditatie uit […]
Vanavond een witte donderdag viering met Stadskloosterbewoners in de Kapel en meelevers online. We delen dit graag met je. Doe je mee? Je kunt dat doen door brood en wijn klaar te zetten. We staan stil bij de weg van de graankorrel. We doen dat aan de hand van een […]
In kloosters is het leven om getijdengebeden gevormd. Vaste momenten op de dag waarop het tijd is voor gebed. Waarop je uit je dagelijkse werk en bezigheden stapt en je naar de Kapel gaat om samen te bidden. Een ritme wat je leven vormt omdat je elke keer weer opgeroepen […]
Heb je wel eens een labyrint gelopen? Met je blote voeten door het gras of het zand. Voor mij is dit elke keer weer een bijzondere tocht. Een weg naar binnen, soms met een vraag of een worsteling, soms heel open. Juist omdat het zo fysiek is en je er […]
Drie blogs over weten van niet-weten. In dit derde blog kijken we met Cusanus (1401-1464) mee met een experiment wat hij doet samen met zijn broeders. Kijk je mee?
Hoe kan weten van niet-weten een gids zijn op onze levensweg? Cusanus schreef hier over 600 jaar geleden aan zijn medebroeders. En nog steeds is het actueel.
Wat kunnen we leren van iemand die 600 jaar geleden leefde voor nu? Nicolas van Cusa, ofwel Cusanus, (1401-1464) is filosoof, theoloog, wiskundige, kardinaal, toppoliticus en mysticus en leefde in een tijd van grote transformaties.
Tien minuten kijken naar een schilderij. Ik ben een paar dagen weg om deze opdracht te maken en even alleen te zijn. In deze Coronatijd, wonend in een leefgemeenschap, mijn op kamers wonende dochters weer in huis, heb ik het nodig om af en toe even alleen te zijn. Teruggetrokken, net als Elia.
In het vorige blog hebben we gekeken naar het schilderij van Elia op de Horeb van Sieger Köder. Nu kijk ik opnieuw naar het schilderij en luister naar het verhaal van Elia. Kijk en luister je mee? Dit schilderij is de interpretatie van Sieger Köder van 1 Koningen 19:8-13. Twee […]
Kijk je mee naar het schilderij Elia op de Horeb van Sieger Köder? Ergens kwam ik de titel tegen: ‘Onverwacht- de nabijheid van God’. Sinds een collega me een aantal jaar geleden op de schilderijen van Sieger Köder attent maakte, verwerk ik ze met enige regelmaat in preken en meditaties. In een serie van 3 blogs ga ik in op dit schilderij.
Een kleine groep mensen wandelt door Zijpendaal, ze genieten van het weer, ze genieten van een stille zaterdagochtend ergens half mei. Zo maar, ergens in de Corona tijd waarin we weer mogen buitensporten. We staan stil in het gras op de Gulden Bodem, ruim plek, de wind door onze haren en luisteren naar een gedicht uit 1953, wat nu opnieuw actueel is. En wat in de weken erna aan actualiteit wint.
Wat ben ik blij dat ik in Stadsklooster Arnhem woon, en gewoon mensen om me heen heb. Tegelijk mis ik al die gewone ontmoetingen, met vrienden, collega’s, even een korte blik, even een gesprekje bij de koffie, niet op 1,5 meter afstand. Herken jij dat?Elkaar horen, elkaar zien, elkaar voelen, […]
Op YouTube is zoveel moois te vinden aan poëzie, songteksten, korte filmpjes etc. In deze playlist van Kloostertijd deel ik hier iets van. Gedichten zijn mooi om te lezen, maar vaak nog mooier om te horen, om naar te luisteren. Zeker als de dichters zelf ze voordragen. In deze veertigdagen […]
Zaterdagochtend 10 uur, op de Teerplaats in Arnhem verzamelt een groep mensen zich voor een wandeling in stilte. Frisse Lucht. We lopen daar, passeren mensen, die zo’n zwijgende groep maar vreemd vinden. Lopen verder, zien hardlopers, nordic walkers, mensen die hun hond uit laten. We zijn stil en genieten van […]
De laatste in een serie van 5 blogs over Augustinus, zijn leven, zijn spiritualiteit en mijn reflectie hierop. Veel leesplezier, hopelijk daagt het je uit iets van Augustinus te lezen! Verlangen en gemis Boeiend en intrigerend is Augustinus verhandeling over het geheugen. Rationeel en intiem. Persoonlijk en universeel. Hoe moet […]
Wat heb ik genoten van het lezen van de teksten uit de Belijdenissen. Ik heb Augustinus toch altijd gezien als een ‘gereformeerde theoloog’ avant la lettre. Strak, helder, duidelijk. Dat beeld is veranderd sinds het lezen van deze teksten: Contemplatief, mystiek, vol van paradoxen.
God in het geheugen- hoe moet ik U dan zoeken Heere?
Die fundamentele beperktheid van de mens brengt onrust met zich mee. Dat is een blijvend gemis wat een verlangen wordt naar God, naar vervulling met God. Gemis en verlangen naar vervulling is een constant spanningsveld in het leven van de mens.
God heeft in alles het initiatief, God is daarbij zowel de oorsprong van het zoeken als doel en richting van het zoeken van Augustinus. In de betrekking, in de relatie vinden zowel God als Augustinus hun identiteit. Augustinus spreekt consequent in een ‘Ich und Du’ relatie
Augustinus, wie was hij? En wat zegt zijn leven, spiritualiteit en denken voor ons nu? In de komende blogs neem ik je mee in de spiritualiteit van Augustinus en wat die voor jou en mij kan betekenen. Eerst iets over zijn leven.
Deze zomer midden in New York, een hotel vlak bij Times Square. Wat een indrukken! Altijd mensen, altijd geluiden, altijd lichten. Nooit is het stil. De airco’s gaan dag en nacht door alsof er een stoepstofzuiger naast je bed staat. Wat verlangde ik naar stilte, naar rust om me heen. […]
Vanochtend in de stilte Sonsbeek in, struinen over vochtige paden, bladeren plakken aan de schoenen, een gure wind. En dan toch opeens zien wat er om me heen is. Beuken torenen hoog boven me uit, de bladeren op de grond, zwammen op omgevallen boomstammen.
Als je regelmatig Lectio Divina doet, ontdek je ook nieuwe mogelijkheden. Lectio Divina helpt je in de relatie met je leven, je leert te luisteren, te blijven waar je bent, geduld, aanvaarden. Lectio Divina kun je ook gebruiken in andere situaties. Elke ontmoeting met een ander, elke situatie in je […]
kern van wetenontsnapt aan wetenin hart van weten ligt niet-weten black box? zwart gat? blinde vlek? geschenk? van boven van beneden zie verhulde waarheid ontsluiering geeft perspectief op werkelijkheid kruis-punt tussen zichtbaar en onzichtbaar een hand vat mij ontsnapt mij foto’s van mozaiek uit San Clemente Rome
Er waren eens zes mensen in een woestijn… Een verhaal van lang geleden – bron onbekend- wortelend in de Renovare traditie, geïnspireerd op Een bron, zes stromen van Richard Foster. Na een lang dorstige wandeling door een uitgestrekte woestijn ontdekken de zes mensen plotseling een prachtige waterval. Het water komt […]
Wat zie je als je naar deze icoon kijkt? Neem eens een paar minuten de tijd om te kijken. Wat zie je, wat ontdek je? In het vorig blog schrijf ik meer over deze icoon. De icoon van de Drievuldigheid is geschreven door Rublev naar aanleiding van het verhaal uit […]
Zaterdagochtend 10 uur, de Frisse Lucht vlieger opgehangen, wandellaarzen aan, warm jack, sjaal om en naar buiten. Voor de deur verzamelt zich een groep mensen, de een na de ander komt aanfietsen. We praten wat. In stilte gaan we op weg, naar Sonsbeek, naar de Apostelberg. We horen nog auto’s zoeven. we zijn stil en luisteren:
Een dagje Oxford. Mooie universiteitsgebouwen, Christ college met een filmlocatie Harry Potter, prachtige botanische tuinen. En een fantastische boekwinkel om uren in rond te dwalen en veel te veel te kopen 😉 Een boek van Gabriel Bunge over een icoon waar ik veel naar kijk bleef me aankijken. De icoon van Rublev over de Drie-eenheid.
De afgelopen weken las ik ‘Re-creating a life’ van Diane Millis. Een boek over het schrijven van je levensverhaal vanuit verschillende invalshoeken. Nu heb ik vaker mijn spirituele autobiografie geschreven en blijf ik het altijd bijzonder vinden hoe dit weer licht geeft op mijn leven nu. Zo ook met het lezen van dit boek en het stil staan bij de vragen die Diane Millis stelt.
Woorden die me raken als ik denk aan het verhaal van Samuel Wells eind mei. Waar gaat het om? Doe je dingen voor mensen, wil je er zijn voor mensen, werk je met mensen, of ben je met? Zijn met – twee woorden die er toe doen. Dat is alles.
Dag Hammarskjold schreef zijn dagboeken, nu te lezen in Merkstenen. Een boek wat ik als tiener voor het eerst las. Indrukwekkend zo’n dagboek van iemand die zo op zoek was naar wat leven geeft, worstelde met zichzelf en zich tegelijk volop inzette voor recht en gerechtigheid als secretaris generaal van de VN.
En dan deze week ophef over een niet nader te noemen man die een prekende vrouw opriep naar huis te gaan. Gejoel! Bizar!Op allerlei manieren is hierop gereageerd. Nadia Bolz Weber riep vrouwen op hun preekfoto’s te tweeten enz. Ik pak gewoon de ‘go home’ uitdaging op en vertel iets over mijn leven thuis.
Hartje zomer met 200 mensen in een grote zaal in gesprek over de plek van vrouwen in de kerk. Het thema is Together: Re-imagining, Re-reading herstory in the church. Drie dagen vol inspiratie en gesprek. Een van de lezingen die mij het meest heeft aangesproken is die van Valerie Duval-Poujol, over hoe Bijbelvertalingen de betrokkenheid van vrouwen in kerk en maatschappij hebben beïnvloed.
Vlak na de zomervakantie pakte ik een boek op. Het is vaak nog een rustige tijd met weinig afspraken, het kerkelijk seizoen begint pas weer over een paar weken. Een goede gelegenheid om vooruit te kijken en stil te staan bij thema’s die op tafel liggen. En daar lag het boek Contemplative Church van Peter Traben Haas. Een goede zet om dit boek te pakken en in rust bezig te zijn met hoe meditatief gebed en monastieke praktijken kerken kunnen helpen floreren.
Voorafgaand aan de laatste maaltijd van Jezus en zijn vrienden wast Jezus hun voeten. Petrus vindt dat maar wat bizar. Niets voor Jezus, het klusje voor bedienden of slaven. Jezus, nee! En Jezus zal Jezus niet zijn, om toch ook deze gewoonte te doorbreken. Want het gaat niet om hoge of lage status, om graag geziene gasten of gasten die er zijn om de ruimte te vullen. Het gaat om nederig zijn. Wat is dat dan?
Nou en, denken zijn discipelen misschien. Dat doet Jezus zo vaak, dat deed mijn vader, mijn opa, de belangrijke man in onze stad ook. Dat doen zelfs de Romeinen! Hebben ze enig benul van wat er aan gaat komen?
Soms is er tijd nodig voor een volgend blog. Soms lijkt de tijd stil te staan of juist te vervliegen omdat er zoveel gebeurt. Soms is het niet de tijd om woorden aan een blog toe te vertrouwen. Dus nu maar weer de draad oppakken over alleen en samen bij Meister Eckhart. Een thema wat me nog wel even bezig zal houden.
Voor het raam aan m’n bureau, vogels spelen op het terras, zoeken eten en ik verdiep me in Meister Eckhart. Een andere manier van spelen. 😉 Al lezend steigert er van alles in mij. Is die man wel van deze wereld? Nou ja, hij is van 1260, dus wel van een tijdje geleden. Wat is hij streng, als het gaat om het opgeven van het ik. En tegelijk spreekt hij over Verzonken zijn in de liefste wil van God. Grootse woorden. Kan ik daar bij?
Daar sta ik dan. In het Louvre, bijna voor Mona Lisa. Een klein schilderijtje waar mensen om heen drommen. Zacht schuifel ik door de rijen en dring mezelf naar voren om een glimp op te vangen. Ik zie iets fascinerends in dit schilderij. Ik voel me bekeken, ik wordt gezien. Mona Lisa kijkt naar mij, haar ogen volgen mij, waar ik ook ben in de zaal. Een beetje lastig met die horde mensen voor me, daarom dring ik me naar voren. En ervaar het geluk oog in oog te staan met Mona Lisa.
Eindelijk een week gewoon thuis, geen fratsen als een leidersconferentie, een kloosterretraite met best een intensief programma, vergaderen in Beirut en Pasen in Engeland. Mooie en intensieve ontmoetingen met elke keer weer andere mensen. Terug uit Beirut duurt het even om te landen. Na veel onderweg is thuis zijn ook een keer lekker. Gewoon thuis, zelfs alle avonden. Dat is lang geleden!
Daar sta ik dan op Holy Island. Na een tocht door het water en de klei. Met de zon op mijn gezicht en de wind langs m’n armen. Aan de kust om de beloften te vernieuwen. Er zijn er meer zo gek als ik, daar op het strand.
De eerste dag in Nether Springs, nog moe van alle indrukken van de afgelopen weken. Een groep nieuwe mensen. Nu even niet. Nog niet, misschien later… Eerst de rust zoeken. Het is goede vrijdag en dan is het toch stil? Of juist rumoerig van binnen en buiten? Dan maar tijd nemen om het labyrinth te lopen.
Eerste Paasdag, vroeg uit de veren, een ritje naar the Barn at Beal met een roezemoezig ontbijt. Daarna op weg. Van de weg af, mijn laarzen in het zand. De laarzen uit, over m’n schouders en op blote voeten verder. Onderweg…
… Alleen al dat gebrokenheid er mag zijn, dat ieder van ons iets van gebrokenheid ervaart in haar leven, dat God zichzelf ultiem met ons identificeert in gebrokenheid is een verademing. Dat geeft lucht, de lucht die we allemaal inademen.
Wachten Op wat komen gaat Op wat is geweest Wat anders? Wachten Op her-inneren Tegen beter weten in Op stilte in rumoer Stilte Vol met leegte Verloren hoop Gebroken dromen Adem stopt Licht verduistert Daalt af in aarde In je diepste zelf. Foto: Durham Cathedral, April 2019, foto & tekst: […]
Fragmenten van leven Versnipperd door de tijd Herinneringen, toekomstbeelden Midden in het nu Scherven Scherven op de grond Scherpe randen, botte hoeken Zacht, geschuurd door de tijd Breekbaar, kwetsbaar leven Olie Olie stroomt zacht Uit wat gebroken is Vloeit over de scherven Diep de aarde in Mens Mens uit één […]
Een middag – midden in de Stille Week- een ontmoeting in inloophuis Sint Marten over ‘Deel je leven’. Stil staan bij Jezus die zijn leven met ons deelt, stil bij zijn verlangen de maaltijd met zijn vrienden te eten, stil bij zijn eenzaamheid in de tuin. Stil staan bij ons eigen leven:
Zoeken naar woorden om wat in mij beweegt weer te geven, dat kan soms zo een ding zijn ;-). Er beweegt veel, in mijn idee soms alles, schuivende panelen, niet weten, een vrije val. En toch ervaar ik dit ten diepste veilig, soms wel onwennig en ongemakkelijk. Gaan van een […]
Vanochtend opnieuw een Lectio Divina, een kleine groep, waarin aan het einde benoemd wordt dat het zo bijzonder is samen stil te zijn. Dat is toch echt anders dan alleen. In stilte samen. Wil je alleen thuis of met een kleine groep zelf Lectio Divina doen? Dan vind je hier […]
Drie dagen in Abdij Koningshoeven, meedoen met het ritme van de gebeden. De vroegste viering gaat aan mij voorbij, avondmens als ik ben. Wel midden in de nacht de klokken horen en nog even denken, zal ik dan maar. Maar nee, ik keer me nog een keer om en slaap […]
Samen luisteren in de stilte, een mooi initiatief geïnitieerd door Jos Douma via Contemplatio. Mooi om hier aan mee te werken en Lectio Divina te oefenen in Stadsklooster Arnhem de komende tijd. Daarom info over Lectio Divina in een Sway gezet. In Lectio Divina laat je bijbelteksten vanuit een meditatieve […]
Meer lezen van en over vrouwen: kijk dan eens naar de boeken hierboven en naar de tags vrouwen en woestijnmoeders hieronder.
Laatst in een gesprek: ‘een verborgen God’, dat kan toch veel makkelijker? Het was een luistergesprek waar ik nog lang over heb door lopen kauwen. – Misschien wel langer dan in een gesprek waar de ene reactie over de andere buitelt. – Want een verborgen God ervaar ik juist als […]
Een paar weken geleden was Luigi Gioia, professor aan de Benedictijnse universiteit in Rome, in Nederland om oa. voor Contemplatio.nl te vertellen over zijn boek Aangeraakt door God. Zijn verhaal over bidden is een verhaal van eenvoud. Geen mooie of moeilijke woorden. Niet pas beginnen als je je goed voelt. […]
In Hem beweeg ik Gewichtsloos Vrij Zoekend in ruimte Zien Voelen Ontdekken Bewegingsruimte Adem om mij heen Gewichtigloos Zelfloos Zwaarte valt van mij af. Hand 17:28 foto: Mawddach Wales, zomer 2018, foto & tekst: Ingeborg te Loo
Liefde, liefde in mijn diep verscholen, borrelt op…
Liefde, liefde omarmt mij, komt dichtbij, raakt mij aan…
Op de bank in de kerstvakantie de tijd om een lijstje blogs te lezen. Een ervan blijft hangen, die over Simone Weil. Een gedicht over Liefde van George Herbert leert zij uit haar hoofd en zegt ze op in moeilijke momenten. Op zoek naar dat gedicht dus. Al snel stuit […]
Ruim 25 jaar vieren we oud en nieuw met vrienden. Eerst met z’n vieren, daarna met onze kinderen erbij. Intussen vliegen zij verder met oud en nieuw. Onze huizen waar we oud & nieuw vierden wisselden, sneeuw op de ene plek, geglibber op een volgende. Soms een paar dagen naar […]
Knisperende bladeren Onder mijn voeten Wit van de vorst Structuren van bladeren Springen op De zon schijnt Laat de kristallen fonkelen De schaduw van mijn lijf Gaat voor mij uit De zon in de rug Verwarmt Christus achter mij Christus voor mij In het zonlicht Als de schaduw foto: Hydepark […]
De bank Oud en gehavend Stukken er af IJskistrallen fonkelen In de zon De bank Plek van rust Deel van de natuur foto: Hydepark Doorn, december 2018, foto & tekst: Ingeborg te Loo
Het vierde en laatste deel over een collage over mijn geestelijke weg. Al reizend ben ik onderweg. Voor mijn werk ben ik veel onderweg, door Nederland, ook steeds vaker door Europa. Elke keer andere mensen, nieuwe ontmoetingen. Mensen en kerken waar ik een tijdje mee oploop als zij door moeilijke […]
Waar ik ook ga In de kapel Zijn ogen Houden mij vast Niet Om mij tot gevangene te maken Maar Om mij te bevrijden Van alles wat mij nog beangstigt Maria de Groot Hij ziet mij In de kapel Van mijn wezen In de kapel Van de wereld om mij […]
Een serie van 4 blogs over de geestelijke weg. Vandaag deel 3. Veel beelden door elkaar. Als basis de rotsbodem van bergen: God die het leven, mijn leven draagt. Aan de bovenkant lucht en een top met sneeuw: vrijheid, openheid, een ‘thin place’ – een plek tussen hemel en aarde […]
Een serie van 4 blogs over de geestelijke weg- vandaag deel 2. Lopen in een labyrint, symbool voor een weg naar binnen, naar God in mij is, is gaan op een langzame weg, een vragende weg. Een weg met momenten waarop ik stil sta, om mij heen kijk. Waarbij ik […]
Een serie van 4 blogs over de geestelijke weg, vandaag deel 1. Gestart met de opleiding geestelijke begeleiding in september. Een opleiding die inspireert, tot reflectie oproept en creatief is. Ik geniet ervan! Een van de opdrachten was mijn geestelijke weg te beschrijven. Ik heb ervoor gekozen dat met een […]
Daar zit ik dan zomaar, op een vroege woensdagochtend in Nijmegen, op het Titus Brandsma Instituut samen met anderen te luisteren naar het Weihnachtsoratorium van Bach. Al jaren goede voornemens om naar een concert te gaan, het is er nog niet van gekomen. Dit jaar wel! En nu hier, op […]
Een dagje Maastricht… Parkeren aan de rand van de stad, door het park de stad in, een inkijkje in een oude bakkerij en maalderij, langs de Jeker. Een mooie en indrukwekkende Onze Lieve Vrouwe Kerk, lekker shoppen, lunchen, kortom, genieten van het goede leven. En daar midden in ons verdiept […]
Een boek van Barbara Brown Taylor dat al een tijdje in mijn kast stond. Een intrigerende titel, een verhalend boek. Hoe vaak associëren we licht niet met het goede en het moeilijke en gevaarlijke niet met het donker? Barbara geeft beelden om hier anders naar te kijken. Heb je ooit […]
Wie denkt er niet bij het organiseren van een activiteit: voor wie gaan we dit doen? In deze zin zitten al drie woorden waar bij mij alarmbellen gaan rinkelen: organiseren, activiteit en voor! Om met de laatste te beginnen: voor mensen. Al gauw ontstaat dan een groep die zich rot […]
Daar komen we we dan aangereden, ons laatste bezoek aan een pioniersplek, een tuin bij een verzorgingshuis. Ik zit al vol met indrukken en denk: dat laatste bezoek laat ik maar over me heen komen… Een vriendelijke oudere heer ontvangt ons, neemt ons mee naar de tuin waar hij ons […]
Nieuwe sprankelende initiatieven van kerk-zijn lijken soms zomaar uit het niets op te poppen. Een groep mensen die ‘zomaar’ een idee heeft, die andere dingen willen doen. In Engeland (her)ontdekte ik dat dit toch alleen de oppervlakte van het verhaal is, en dat er veel te ontdekken valt in de […]
Een gastvrije plek in Kibworth, Leicestershire. We worden ontvangen met goede cappucino’s en heerlijke taarten en gebak in the Well, een ontmoetingsplek met een winkeltje met tweedehands kleding en boeken en gebedsruimte voor de 5500 bewoners van Kibworth. We zijn op reis met 17 pioniers uit verschillende kerken in Nederland […]
… en verroer je niet. Allerlei associaties komen bij me op als ik aan deze zin denk: natuurlijk gewoon dat leuke verstopspelletje, ‘bevriezen’ in een angstige situatie, jaar in jaar uit hetzelfde doen. Amma Syncletica heeft het ook over blijven waar je bent: Als je in een klooster bent, ga […]
We fietsten van huis weg, de ene dochter op haar eigen fiets, de ander op een aanhangfiets achter mij aan, Jan-Henk met een fietskar vol kampeerspullen. Op naar Millingen een klein stukje verder. Bijna strandde de vakantie nog voor we Arnhem uit waren. Daar lag m’n dochter, op de grond, onder aan de helling, een scheur in haar helm. Een dag later weer een stuk een dagje met een boot op de Maas…
Een drukke ochtend in de trein. Een plekje zoeken, ik plof neer, oortjes en dichte ogen tegenover me. Het is nog vroeg. Ik pak m’n telefoon en plug m’n oortjes in en als de trein rijd bid ik het ochtendgebed en luister ik naar de liederen en gebeden.
Vrijdagochtend vroeg in Amsterdam, begin van een college. Het beamerscherm knippert aan, een beeld verschijnt. Zo maar een vraag van een student: wat is die afbeelding op je laptop? Een kort verhaal ontspint zich. Zomer 2015, vakantie in Schotland, het regent veel, er zitten scheuren in de vouwwagen. We kiezen voor […]
Soms heb je van die dagen, je bent er klaar voor, vol verwachting, een diepe inademing, zien wat komen gaat! Zo’n dag was vandaag, een dag vrij, een dag met een open agenda, laat maar kijken wat er komt! Veel dromen en ideeën en tegelijkertijd een gevoel van wanneer gaat […]
Een regendag starten in stilte. Alles is grijs, mist hangt in de stad. Daar zit ik voor het raam met m’n Geestelijke Oefeningen. Toch fijn om zo’n dag de tijd te nemen om te lezen en te bidden en daar regelmatig over te sparren. Vanochtend gelezen over Jezus, de Levende, die […]
De geur van een kop koffie, geen betere geur om een dag mee te beginnen. Dan een moment van stilte, tijd om te bidden. Een gebed door iemand anders geschreven, ik hou er van! Ze helpen mij woorden te vinden die ik zelf niet vind, ze helpen me te bidden voor thema’s die ik zelf snel vergeet, ze laten me een nieuwe invalshoek zien.