Een regendag starten in stilte. Alles is grijs, mist hangt in de stad. Daar zit ik voor het raam met m’n Geestelijke Oefeningen. Toch fijn om zo’n dag de tijd te nemen om te lezen en te bidden en daar regelmatig over te sparren.
Vanochtend gelezen over Jezus, de Levende, die niet bij de doden te vinden is. Verbaasde en verwarde vrouwen, verbaasde en verwarde mannen! Het duurt voor ze ontdekken dat Jezus echt leeft. En daar herken ik wel wat in. Niet alleen in het meevieren van de opstanding van Jezus, in Jezus die leeft. Ook in het ontdekken van het nieuwe en het levende in mijn leven. Ik kan zomaar dat levende en dat nieuwe niet zien en er tijden later achter komen dat er iets nieuws is begonnen. Ik kan zomaar verlangen naar helderheid en duidelijkheid, zeker op zo’n regenachtige dag als vandaag en dan toch blij en verwachtingsvol zijn met alles wat open ligt. Een gebed van Stephen Cherry- er zullen er vast nog meer volgen- verwoord dat zo.
Het mysterie omarmen
Ook al verlang ik te begrijpen…
Ook al verlang ik te weten…
Ook al stel ik me wijsheid voor…
Ook al hunker ik naar het licht. ..
Ik weet hoe weinig ik weet.
Ik weet hoe vaak ik verward ben,
Beschaamd,
Warrig.Help me om op z’n minst helder te zijn over:
dat ik zo weinig weet
Dat ik meer mis dan ik zien
Dat ik vaker verbaasd ben
Veel meer dan vaak,
Dan ik ooit zal toegeven.Ik hou van de dagen van blauwe luchten en heldere horizon
Ik hou van het heldere plaatje, de levendige beschrijving.
Ik hou van de heldere instructie
De snelle resultaten
Methodes die werken, de voorspelling die uitkomt.Ik hou van de resonans van een verhaal of gedicht
Die haar inzicht op een vertrouwde manier ontvouwt.
Ik hou van het gevoel van herkenning
Ik weet dat
Ik weet dit
Ik ken jou
Ik ken hen
Ik hou er van te weten waarom,
Hoe
Waar
En wanneer.Helaas, het is zelden zo
Het is nooit zoals dit.De bergen van het weten
Zijn verborgen in de mist
Ik zie de voet van de berg, en weet dat ik geen top zie.
Ik wandel over rotsen. Ik kan zelfs niet beginnen
Met het begrijpen van hun verhaal.
Ik zie de planeten- hoeveel kan ik een naam geven?
Kan ik zeggen hoe de wind de wolken vormt?De nachtelijke reis.
Ik stel een helder pad voor, een open weg,
Schijnwerpers, koplampen, heldere tekens.
Ik bevind me zelf op een smal weggetje:
Hoge struiken, scherpe bochten, bewolkte lucht
Geen maan, geen sterren
De koplampen zijn kapot, de schijnwerpers
Gloeien nog een beetje in het donker.Ja, ik zie een beetje
Maar nee, niet genoeg.
Echt niet genoeg.
Het licht: een enkel, kwetsbaar flikkerend vlammetje,
De zon voorzichtig door de dichte mist,
Een gedimde fakkel
Maken hun eigen horizon.Ik wil meer zien, meer weten,
Beter begrijpen.
Tenzij, tenzij, tenzij…
Ik het accepteer.
Accepteer de waarheid van mijn gebrek aan zicht,
Mijn gebrek aan wijsheid en begrip, en
Begin te leren hoe ik wandel: om
Het vertrouwen, de moed en het geduld te ontwikkelen
Om simpelweg de ene voet voor de andere te zetten.En zo bid ik:
Niet voor wijsheid,
Niet om meer te zien,
Niet om beter te begrijpen
Niet om het leven voorspelbaar te kunnen vinden
Niet om degene te zijn die het wel weet…
Maar voor genade
Om genoeg te zien door mijn verduisterde ogen
Om de ochtendmist in mijn brein te accepteren
En zo te wandelen in
Het mysterie.Stephen Cherry