Een middag – midden in de Stille Week- een ontmoeting in inloophuis Sint Marten over ‘Deel je leven’. Stil staan bij Jezus die zijn leven met ons deelt, stil bij zijn verlangen de maaltijd met zijn vrienden te eten, stil bij zijn eenzaamheid in de tuin. Stil staan bij ons eigen leven: ons leven met alle hobbels, butsen en schaduwzijden dat we verlangen te delen met mensen om ons heen. Verlangen, teleurstelling, verdieping. En dan aan het einde zegt een mooi mens: kom laten we elkaars handen vasthouden en zeggen: Liefde overwint alles!
Terug naar liefde
Die ochtend kwam ik opnieuw dit gedicht van Derek Wallcott tegen. Opnieuw raakte het me: terug naar liefde! In zijn schrijven liet hij zich inspireren door Liefde III van George Herbert waar ik eerder een blog over schreef. Deze beiden samen brengen me weer terug bij de Leefregel van beschikbaar en kwetsbaar zijn waar vanuit ik leef met vallen en opstaan. Beschikbaar zijn voor God, beschikbaar voor de ander en beschikbaar voor mezelf. Terug naar binnen, ontdekken wie daar leeft, elke keer opnieuw. Alleen dan kan ik open staan voor dat wat komt, dan kan ik open staan voor wie er is, ontvangen en delen tegelijkertijd.
Liefde na liefde
Er komt een tijd
dat je opgetogen
jezelf zal begroeten als je aankomt
bij je eigen deur, in je eigen spiegel,
en elk zal glimlachen bij de begroeting van de ander
en zeggen, ga zitten. Eet.
Je zult de vreemdeling weer liefhebben die je zelf was.
Geef wijn. Geef brood. Geef je hart terug
aan zichzelf, aan de vreemdeling die al je hele leven
van je houdt, maar die jij negeerde
voor een ander, die jou door en door kent.
Pak de liefdesbrieven van de boekenplank,
de foto’s, de wanhopige krabbels,
pel je eigen beeltenis van de spiegel.
Ga zitten. Geniet van je leven.Derek Wallcott
Beeld: foto van ’the breaking of the bread’ van Sieger Koder, april 2019, Kampen