Laat haar… Twee woorden die plotseling bij me binnen kwamen. Samen met een mooie groep mensen midden in een Lectio Divina. Het verhaal van Maria, uit Johannes 12, die de voeten van Jezus zalft en met haar haren afdroogt. Maria doet totaal ongepast precies dat wat in haar op komt. Al haar schaamte werpt Maria van zich af. Kwetsbaar en open schenkt ze in haar eigen huis olie over de voeten van Jezus. Zacht droogt ze met haar haren de voeten van Jezus af. Ze trekt zich niets aan van haar zus en broer en de andere gasten. Ze is thuis! De geur van olie trekt in de voeten van Jezus, in haar haren en langzamerhand door het hele huis, boven de heerlijke etensgeuren uit.
Ongepast
Mensen die er om heen staan distantiëren zich er mompelend van. Wat is dit? Ongepast, intiem en kwetsbaar. En als de discussie losbarst, gaat het niet eens over hoe bizar het is wat Maria doet. Is het te genant voor woorden? De discussie gaat gewoon om geld, om het geld wat deze kostbare olie kost, en hoe je dit verantwoord zou moeten besteden. In ieder geval is de olie te kostbaar om over de voeten van Jezus te gieten.
Durf ik?
Wat gebeurt er met mij als ik dit verhaal tot me laat spreken? Zou ik durven wat Maria deed? Ik aarzel, het is kwetsbaar, te dichtbij. En toch… verlang ik hier naar. Of hoop ik toch mezelf te herkennen in Maria, die het lef heeft de voeten van Jezus te zalven, totaal tegen alle conventies in. Zo maar, omdat haar intuïtie zegt dat er iets cruciaals gaat gebeuren. Wat is dit onconventionele en kwetsbare nu voor mij? Wat vraagt lef en liefde?
En Jezus dan?
En Jezus dan, de man wiens voeten gezalfd worden. Heeft hij de neiging zijn voeten weg te trekken, ze onder tafel te verstoppen zodat niemand ziet wat er gebeurt, zodat Maria stopt met de olie over zijn voeten uit te gieten. Hij laat Maria haar gang gaan, laat zijn voeten zalven, laat Maria zijn voeten afdrogen met haar haar. Hoe ongemakkelijk… En tegelijk, hoe liefdevol en teder. Hij durft zich te laten liefhebben.
Laat haar doen wat ze doet
Laat haar! zegt Jezus. Laat haar doen wat ze doet, ook al begrijp je er niets van. Jezus laat zien dat Maria de enige is die misschien enig idee heeft van wat er gaat gebeuren. Maria krijgt ruimte, ruimte om haar liefde voor Jezus te tonen, om afscheid te nemen, haar gevoel van gaan missen tastbaar te maken. Dat is wat Jezus echt ziet, daar geeft hij ruimte aan.
Laat haar geeft ruimte
Laat haar zegt Jezus, ook tegen en over mij. Dan borrelt een verlangen om te zoeken naar God, Liefde, Wees-er op nieuwe manieren, op onbekende paden steeds verder op. Laat haar geeft ruimte in zoeken, in nieuwe dingen in ontdekken, in -op mijn knieën – vallen en weer opstaan. En dat is spannend, kwetsbaar, onconformistisch, een weg die voor me open ligt.
In jouw leven
Laat haar, laat hem, zegt Jezus over jouw leven! In colleges geestelijke begeleiding is dit een van de kernwoorden. Vaak willen we zoveel, vinden we zoveel, ook voor of over een ander. Terwijl we mogen laten, los laten, vrij laten, laten gaan. Iets of iemand vasthouden voelt veilig, het is van mij. Met een beetje mazzel glipt het dan toch door je vingers heen. Dan is in alle vrijheid en ruimte te zien hoe mooi iemand werkelijk is. Laat haar, laat hem, betekent iemand in Gods handen laten. Een weg om te leren, een weg om te gaan. Daar is ruimte, daar is liefde, daar is vrijheid! Gekend in Gods liefde, vrij van binnen.