Een paar weken geleden was Luigi Gioia, professor aan de Benedictijnse universiteit in Rome, in Nederland om oa. voor Contemplatio.nl te vertellen over zijn boek Aangeraakt door God.
Zijn verhaal over bidden is een verhaal van eenvoud. Geen mooie of moeilijke woorden. Niet pas beginnen als je je goed voelt. Wel tijd nemen om bij God te zijn en je gedachten en gevoelens naar Hem te verwoorden. Alle gevoelens, alle gedachten… Ook die ik voor mezelf liever niet erken, die ik het liefst verstopt houd tot ze er uit barsten, of die gedachten die zo heerlijk gaan malen. Een paar jaar geleden zij iemand me: als je in je gebed nu concreet je vragen, je gedachten, je gevoelens bij God brengt, ze concreet uitspreekt zoals je met iemand anders in gesprek bent, in plaats van je gedachten rondjes te laten draaien. Zo simpel was het, zo herkenbaar ook, weer vergeten. Vandaag herlas ik mijn dagboeken van zo’n 15 jaar geleden, brieven aan God vaak, met mijn teleurstellingen, worstelingen, wanhoop, soms dankbaarheid en sprankjes hoop. Gesprekken met God over het leven en wat daarin wel en niet ging zoals ik gehoopt had. Vertrouwen in God wat ik uitsprak en tegelijk gek van het wachten…
Luigi Gioia herinnerde me opnieuw het gesprek met God over gewone alledaagse dingen, over waar ik tegen aanloop in mezelf of in anderen. Gewoon aan God vertellen. Eenvoudiger is het niet. Fijn dat er mensen zijn die zo me dit af en toe weer te binnen brengen.
In die gesprekken met God ontstaat er stilte, stilte die rust en ruimte geeft, woorden zijn niet nodig, stilte zelf verbindt. Het is zien en gezien worden. God die jou of mij aankijkt en je ziet: een doordringende liefdevolle blik zoals de blik tussen jou en je lief. Het is goed, ik ken je, je ontvangt mijn glimlach over je leven. Je voelt de wind over je gezicht. Aangeraakt. Soms is dat er zomaar, soms ben je stil en weet je dat dit er kan zijn – ook al ervaar je dit niet. Wachten en verlangen horen dan bij elkaar. In stilte verwachten, er zijn. Dat is het wezen van contemplatie.
Luigi Gioia zegt het zo in Aangeraakt door God:
Het is duidelijk dat dit soort periodes van woordloze communicatie alleen kunnen bestaan in relaties die zijn geworteld in een diep, wederzijds kennen, dat is gegroeid in lange gesprekken, gezamenlijke ervaringen en geduldig doorstaan van de onvermijdelijke momenten van conflict en onbegrip. Zo is stil gebed de bloem die bloeit aan bomen ‘geplant aan stromend water… p. 42
foto: Sonsbeekpark, februari 2019